ராஜீவ் கொலை : அந்த 36 மணி நேரம் நேரம் என்ன நடந்தது?
ராஜீவ் காந்தி கொலை தொடர்பாக ‘’The Hunt - The Rajiv Gandhi Assassination Case என்ற பெயரில், 7 பகுதிகள் கொண்ட தொடர் சோனி லைவ் இல் வெளியாகியுள்ளது. ராஜீவ் இறந்தது தொடங்கி, சிறப்பு புலனாய்வுக் குழு அமைக்கப்படுவது, ஒவ்வொருவராக கைது செய்யப்படுவது, கடைசியாக சிவராசன், சுபா தற்கொலை செய்துகொள்வது வரையிலான 60 நாட்களில் நடைபெற்ற நிகழ்வுகள்தான் 7 பகுதிகளில் உள்ளது.
கொலைக்கு முன்பு, பின்பும் என்ன நடந்திருக்காலம் என்பது குறித்து எதுவும் இல்லை. ஒரே ஒரு இடத்தில் இக்கொலையில் RAW விற்கும் தொடர்பிருக்கலாம் என ஒரு அதிகாரி மறைமுகமாக சொல்வதாக உள்ளது. கொலையில் வெளிநாடு தொடர்புகள் குறித்து விசாரிக்க ஆணையம் அமைக்கப்பட்டது, நடுவானில் ஆவணங்களை அந்த ஆணையம் தொலைத்தது என எதுவும் இல்லை.
கொலை நடந்த 60 நாட்களும் பத்திரிகைகளில் வெளியான தகவல்களை, நாள் வரிசைப்படி தொகுத்து, திரைக்கதை உருவாக்கியுள்ளனர். நிகழ்ந்த காட்சிகள், ஏன் வசனங்கள் கூட எல்லாமே முற்றிலும் அறிந்தவையாக உள்ளன. கடைசிக் காட்சியில் சிவாரசன் தங்கியுள்ள வீட்டின் முன்பாக ஒரு லாரி செல்வதாக உள்ள காட்சி ஒன்றுதான் புதியதாக உள்ளது.
பெங்களூரில் சிவராசன், சுபா உள்ளிட்டோர் தங்கியுள்ள இடம் அறிந்தபிறகும், அவர்களை உயிரோடு பிடிப்பதற்கான எந்த முயற்சிகளையும் எஸ்.ஐ.டி தலைவர் கார்த்திகேயன் மேற்கொள்ளவில்லை என்பது அப்போதே கடும் கண்டனத்திற்கும் விமர்சனத்திற்கும் ஆளானது. இதனை சொல்லியுள்ளார்களா?, எப்படி சொல்லியிருப்பார்கள் என்பது மட்டும்தான் இத்தொடரின் எதிர்பார்ப்பாக இருந்தது.
அதனை நன்றாக, ஆழமாக சொல்லியுள்ளனர். சிவராசன், சுபா தங்கியிருந்த வீட்டினை சுற்றி 36 மணி நேரம் பாதுகாப்பாக நின்றுகொண்டு, அவர்கள் தற்கொலை செய்துகொண்ட பின்பு, அதிரடிப்படை உள்ளே செல்கிறது.
இந்த 36 மணி நேரம் என்ன நடந்தது. அதிரப்படையும், விசாரணைக் குழு அதிகாரிகளும் வீட்டின் உள்ளே சென்று அவர்களை உயிரோடு பிடிக்க பலமுறை அனுமதி கேட்கின்றனர். எஸ்.ஐ.டி தலைவர் கார்த்திகேயன், சிபிஐ இயக்குநர் விஜய் கரன் உள்ளிட்டோர் அனுமதி மறுக்கின்றனர். உள்ளே செல்லக்கூடாது என்று தடுக்கின்றனர்.
இப்படி காத்திருந்து, நேரம் கடத்தி, சிவராசன், சுபா உள்ளிட்டோரை தற்கொலை செய்து கொள்ளும் நெருக்கடிக்கு தள்ளியுள்ளனர்.
எஸ்.ஐ.டி மற்றும் சி.பி.ஐ க்கு சிவராசன், சுபா உள்ளிட்டோரை உயிரோடு பிடிக்கக்கூடாது என்பதுதான் நோக்கமாக இருந்துள்ளது. சிவராசன் உயிரோடு பிடிப்பட்டிருந்தால், இவ்வழக்கில் சிபிஐ & எஸ்.ஐ.டி மறைத்த, வேறு பல உண்மைகள் வெளிவந்திருக்கும். ராஜீவ் கொலை வழக்கின் தீர்ப்பு இப்படியாக இருந்திருக்காது.
புலிகள் மற்றும் புலிகள் ஆதரவாளர்கள்தான் ராஜீவைக் கொன்றார்கள் என தீர்ப்பு இருக்கவேண்டும் என்பதற்கான ஆவணங்களைதான் எஸ்.ஐ.டியும் அதன் தலைவர் கார்த்திகேயனும் தயாரித்தார்கள். அவருக்கு முன்கூட்டியே அளிக்கப்பட்ட தீர்ப்பிற்கான ஆவணங்கள், சாட்சிகளை உருவாக்கும் ஒரு Desk work பணியைத்தான் எஸ்.ஐ.டி செய்தது.
இந்த உத்திரவினை யார் வழங்கினார்களோ அவர்கள்தான், சிவராசனை உயிரோடு பிடிக்கக்கூடாது, நீங்களும் சுட்டுக்கொல்லக் கூடாது, அவர்களாகவே தற்கொலை செய்துகொள்ளும் வரையில் காத்திருங்கள் என்ற உத்திரவினையும் வழங்கியிருப்பார்கள்.
சந்திராசாமி, சந்திரசேகர், நரசிம்மராவ், சுப்பிரமணியசாமி உள்ளிட்டோருக்கு ராஜீவ் கொலையில் உள்ள தொடர்புகள் குறித்து அப்போதே பரவலாக பல்வேறு சந்தேகங்களும், கேள்விகளும் நிறைய வெளிப்படையாக பேசப்பட்டது, எழுதப்பட்டுள்ளது.
சிவராசன் உள்ளிட்டோரை உயிரோடு பிடிப்பதற்கான எந்த முயற்சிகளையும் மேற்கொள்ள சிபிஐ மற்றும் எஸ்.ஐ.டி யின் இந்த அரசியல் காரணங்களை தொடர் பார்ப்போர் புரிந்துகொள்வார்களா? புரியுமா? என்பது தெரியவில்லை.
தாமதப்படுத்துவதையும், அனுமதி மறுப்பதையும் நன்றாகவே அழுத்தமாக காட்டியுள்ளனர். இது ஏன்? என பார்ப்பவர்கள் யாரேனும் யோசித்தால்தான் பதில் கிடைக்கும். அதாவது ராஜீவ் கொலையில் ஈடுபட்டுள்ள உள்நாட்டு, வெளிநாட்டு மற்றும் அரசியல் சதிகள் அனைத்தும் முற்றிலும் மூடிமறைக்கப்பட்டு (சிவராசன் தற்கொலை மூலம்), புலிகள் மற்றும் புலி ஆதரவாளர்கள்தான் கொலையாளிகள் என தீர்ப்பளிக்கப்பட்டு, அதனைத் தாண்டி ராஜீவ் கொலை வழக்கு செல்லாமல் பார்த்துக்கொண்டார்கள்.
விழுப்புரம் மாவட்டம், விக்கிரவாண்டி அருகே, நிலா மகளிர் குழுவின் ஊக்குநர், பிரதிநிதி இருவரும் சேர்ந்து ரூ 4,49,000/- கையாடல் செய்துள்ளனர்.
இவர்கள் இருவர் மீதும் உரிய நடடிக்கை எடுத்து பணத்தை மீட்டு, வங்கியிடம் ஒப்படைக்கக்கோரி உறுப்பினர்கள் புகார் அளித்துள்ளனர். உறுப்பினர்களில் ஆறு பேர் பழங்குடி இருளர்கள். மீதமுள்ள ஆறு பேர் அனைத்து சமூகத்தையும் சார்ந்தவர்கள்.
ஊழல் செய்த இருவர் மீது நடவடிக்கை எடுக்காமல், ‘’மேல் நடவடிக்கை தேவையில்லை என எழுதிக்கொடுக்குமாறு’’ மகளிர் திட்ட உதவி அலுவலர் அருண், ‘’பணத்தைக் கட்டலன்னா உங்க மேலதான் நடவடிக்கை எடுக்கனும்” என எஸ்.பி அலுவலக உதவி ஆய்வாளர் ராஜலட்சுமி இருவரும் புகார் அளித்த உறுப்பினர்களை மிரட்டியுள்ளனர்.
விசாரித்த எஸ்.பி.ஐ வங்கி அலுவலர், மகளிர் திட்ட உதவி அலுவலர் விக்கிரவாண்டி போலீசார், எஸ்.பி அலுவலக உதவி ஆய்வாளர் அனைவரும் கையாடல் மற்றும் ஊழல் செய்த ஊக்குநர், பிரதிநிதிக்கு ஆதரவாகவே பேசியுள்ளனர்.
விக்கிரவாண்டி, ஆவுடையார்பட்டில், 16 பேர் கொண்ட நிலா மகளிர் முன்னேற்றச் சங்கம் எனும் மகளிர் குழு உள்ளது. இதில் ஊக்குநர் தமிழ்ச்செல்வி, பிரதிநிதி சுபாஷினி இருவரும், உறுப்பினர்கள் கையெழுத்தினை அவர்களே போட்டு, விழுப்புரம் எஸ்.பி.ஐ வங்கியில் குழுவிற்காகப் பெற்ற 16,49,000/- ரூபாய் கடனில், ரூ 4,49,000/- ஐ கையாடல் செய்துள்ளனர்.
கையாடல் செய்த ஊக்குநர், பிரதிநிதி மீது நடவடிக்கை எடுத்து, பணத்தை மீட்டுத் தரக்கோரி காவல் நிலையம், காவல் கண்காணிப்பாளர், மகளிர் திட்ட அலுவலர், மாவட்ட ஆட்சியர் உள்ளிட்ட பலருக்கும் பலமுறை புகார் அளித்தும் நடவடிக்கை எதுவும் எடுக்கப்படவில்லை.
அதன்பிறகு முதல்வர் தனிப்பிரிவு உள்ளிட்ட உயரதிகாரிகளுக்கு புகார் அனுப்பப்பட்ட பிறகு, சில நாட்களுக்கு முன்பு விழுப்புரம் மகளிர் திட்ட அலுவலகத்தில் விசாரணை நடைபெற்றுள்ளது.
ஒருவர் ஒரு மாதத்தில் பணத்தைக் கட்டுகிறோம் என எழுதிக்கொடுத்துள்ளார். இன்னொருவர், ‘நான் பணம் கட்டமாட்டேன், ஜெயில்ல கூட போடுங்க” என்று அதிகாரிகளிடம் கூறியுள்ளார். இப்படிக் கூறிய இவர் மீது நடவடிக்கை எடுக்காமல், சமாதானப்படுத்தி, எப்படியாவது பணத்தைக் கட்டுங்கள் என்று அதிகாரிகள் கேட்டுள்ளனர்.
இவர் வேறு எங்காவது, யாரையாவது ஏமாற்றி பணத்தைக் கட்டப்போகின்றார்.
இப்படி வருகின்ற புகார்களின் மீது உரிய நடவடிக்கை எடுக்காத அதிகாரிகளால்தான், நிகிதாக்கள் உருவாகின்றனர்.
காவல் நிலைய சித்திரவதையால் அஜீத்குமார் மரணத்திற்கு காரணமான போலீசார் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர். இதுகுறித்து மேலும் சிலவற்றை கருத்திலும் கவனத்திலும் கொள்வது நல்லது.
இந்தக் கைது நடவடிக்கையால் நீதி கிடைத்துவிடுமா என்றால் சந்தேகமே. இந்தப் போலீசார் பிணை கேட்டுச் சென்றால், இதே நீதிபதியோ / இதே நீதிமன்றமோ இப்போதுள்ள உணர்வுடன் பிணை மறுப்பார்களா. குறைந்த பட்சம் இப்போலீசார் குற்றப்பத்திரிகை தாக்கல் செய்யப்படும் வரையாவது இவர்கள் பிணை வழங்கப்படாமல் இருக்கவேண்டும்.
சிபிசிஐடி விசாரணை என்பது, இப்போது சி.பி.ஐ விசாரணை என மாறியுள்ளது, குற்றமிழைத்த போலீசாருக்கு மிகுந்த வசதி. கிடப்பில் போட்டு வழக்கினை நீர்த்துப்போக செய்வதற்கான வழி இது.
போலீசார் கைது செய்யப்பட்டது, அப்போலீசாரின் குடும்பம் போராட்டம் நடத்துகின்றனர். இதனை காவல் துறையே திட்டமிட்டு, வழிகாட்டி நடத்துகின்றது. இது ஒரு வகையான Balance / Noramalice செய்யும் முயற்சி.
கடந்த 2011 ஆம் ஆண்டு விழுப்புரம் மாவட்டம் திருக்கோவிலூர் போலீசார் 5 பேர், 4 பழங்குடி இருளர் பெண்களை பாலியல் வன்புணர்ச்சி செய்தனர். நீண்ட போராட்டத்திற்கு போலீசார் வழக்கு பதிவு செய்யப்பட்டது. இதனைக் கண்டித்து 100க்கும் மேற்பட்ட போலீசாரின் குடும்பத்தினர் விழுப்புரம் மாவட்ட ஆட்சியர் அலுவலகம் முன்பு போராட்டம் நடத்தினர். ஓய்வு பெற்ற போலீசார் மற்றும் பதவியிலுள்ள போலீசார் செலவுகளை பார்த்துகொண்டனர்.
இன்று வரை அந்தப் போலீசார் 5 பேரும் பணியில் உள்ளனர். 14 ஆண்டுகள் ஆகியும் விசாரணை நடைபெறவில்லை. மாநில மனித உரிமை ஆணையம் 4 பழங்குடி பெண்களும், சித்திரவதையால் பாதிக்கப்பட்ட அவர்களது குடும்பத்திற்கும் இழப்பீடாக மொத்த 15 லட்சத்திற்கும் மேல் நிவாரணம் வழங்க உத்திரவிட்டது. போலீசார் சென்னை உயர் நீதி மன்றத்தில் இதற்கு தடை வாங்கிக்கொண்டனர்.
இதற்கு மட்டுமல்ல, பொதுமக்களை சித்திரவதை செய்த போலீசார் மீது நடவடிக்கை எடுக்கவும், அபராதம் செலுத்துமாறும், மனித உரிமை ஆணையம் மற்றும் ஆதிதிராவிடர் பழங்குடியினர் மாநில ஆணையம் வழங்கிய நூற்றுக்கணக்கான உத்திரவுகளுக்கு போலீசார் சென்னை உயர்நீதி மன்றத்தில் தடை வாங்கி உள்ளனர். இவையெல்லாம் அரசின் ஆதரவு இல்லாமல் நடைபெறாது.
சித்திரவதை மற்றும் மனித உரிமை மீறலில் ஈடுபட்ட போலீசார் மீது மாநில மனித உரிமை ஆணையல் நடைபெறும் வழக்கு விசாரணைக்கு போலீசார் அரசு வாகனத்தில், அரசு செலவில் வந்து செல்கின்றனர். புகார் அளித்த பாதிக்கப்பட்டோர் அன்றைய வேலை மற்றும் வருமானத்தை இழந்து கடன் வாங்கி சொந்த செலவில் வந்து செல்கின்றனர். தங்கள் மீதான குற்றச்சாட்டிற்கு / குற்ற வழக்கிற்கு விசாரணைக்குச் செல்லும் போலீசார் அரசு செலவில், அரசு வாகனத்தில் வருவதை தடை செய்யவேண்டும்.
அரசின் இதுபோன்ற ஆதரவும் சலுகையும்தான் போலீசா தொடர்ந்து குற்றச் செயல்களில் ஈடுபடுகின்றனர்.
எனக்குத் தெரிந்து செஞ்சி கிளைச் சிறையில் ரீட்டா மேரி பாலியல் வன்கொடுமை வழக்கிலும், சாத்தான்குளம் காவல் நிலைய மரணம் வழக்கிலும் சிறைக்காவலர்களும், போலீசாரும் பிணை இல்லாமல் உள்ளனர்.
மீதமுள்ள அனைத்து வழக்கிலும் கொலை, சித்திரவதை, ஊழல், கொள்ளை உள்ளிட்ட அனைத்துவித குற்றச் செயல்பாடுகளிலும் தொடர்புடைய போலீசார் பணியிடை நீக்கம், காத்திருப்போர் பட்டியல் என்பதோடு அரசு நின்று விடுகிறது. அஜீத்குமார் போன்ற பொது சமூக அழுத்தம் பெறும் சம்பவங்களில், போலீசார் மீது வழக்கு பதிவு செய்தாலும் பணியிடை நீக்கம், கைது, பிணை என்பதோடு அரசு நின்று விடுகிறது.
பெண் காவல் கண்காணிப்பாளரை பாலியல் ரீதியாக தொல்லை கொடுத்த, மிரட்டிய அச்சுறுத்திய உயர் காவலதிகாரி ராஜேஷ்தாஸ் குற்றவாளி என்று நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தும், சிறை செல்லாமல் வெளியில்தான் உள்ளார்.
பல்பிடுங்கிய பல்பீர் சிங் மீதோ, ஸ்டெர் துப்பாக்கிச் சூடு நடத்திய போலீசார் மீது அரசு எவ்வித நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை.
அரசு தங்களை எப்படியும் காப்பாற்றும், விட்டுவிடாது என்று காவல் துறை குற்றமிழைக்கும் போலீசார் 100% நம்புகின்றனர். போலீசாரின் இந்த நம்பிக்கைதான் அவர்களை தொடர்ந்து பல்வேறு வகையிலான குற்றச் செயல்களில் ஈடுபட வைக்கின்றது.
இன்னொன்று முதல்வரிடம் துறை மாற்றப்படவேண்டும். தனி அமைச்சர் நியமிக்கப்படலாம். முதல்வர் பொறுப்பேற்கமாட்டார் என்பதாலும் தொடர்ந்து போலீசார் குற்றச் செயல்களில் ஈடுபடுகின்றனர். மேலும், உயர் காவலதிகாரிகள், தங்களுக்கு கீழுள்ள போலீஸ் அதிகாரிகளின் தவறுகளை, குற்றங்களை, தங்கள் துறையின் ஒழுங்கீனங்களை முதல்வர் கவனத்திற்கு கொண்டு செல்ல மாட்டார்கள். முதல்வருக்கு தெரிவிக்காமல் மறைப்பார்கள். இதுவும் குற்றமிழைக்க காரணமாக உள்ளது. முதல்வருக்கான பலதுறைகள், நேரம், பணி காரணமாக இதில் கவனம் செலுத்தவும் முடியாது.
தமிழ்நாட்டின் சட்டம் ஒழுங்கைப் பாதுகாப்பது, பராமரிப்பது, குற்றங்களைத் தடுப்பது, நீதிமன்ற விசாரணைக்கு ஒத்துழைப்பது போன்றவைகளில் தனி அமைச்சர் இருந்தால் சிறப்புக் கவனம் செலுத்தி செயல்படமுடியும். பல்வேறு பணிகளையும் துறைகளையும் வைத்துள்ள முதல்வருக்கு நேரம் ஒதுக்கி, கவனம் செலுத்தி செயல்படுவது சிரமம்.
Stephi Saleth, translated by Sherwin RodriguezMay 22, 2025
Organised by Neelam Cultural Centre on 12 and 13 April 2025 as part of the fourth edition of the Vaanam Art Festival, “Verchol”, a Dalit literature festival, hosted two panel discussions on the relation between mainstream media and Dalit representation. Each panel took a different approach to address the question of the role of media in the path to Dalit liberation, foregrounding the lessons learned from the past and discussing contemporary difficulties.
Dalit writer and researcher Balasubramaniam, along with research student Deivendra Kumar, at the “Verchol” literary event. (Image courtesy of Radha Parthiban.)
The session “Dalits in the Age of New Media” was moderated by Deivendra Kumar, a research scholar who works on film and culture. Balasubramaniam, a researcher and writer with a strong focus on Dalit journalism, said, “The fact that there is no real representation of or contribution by Dalits in mainstream media is something that has been discussed since the latter half of the 1980s. Due to this lack of representation, issues which concern Dalits are barely covered by the media, and even if there is coverage, the criticism that such coverage is not done from the Dalit point of view has remained constant.”
This lack of representation was brought out most clearly in the search for a Dalit journalist by Kenneth J. Cooper, an African American who was looking for a quote from a Dalit journalist in the 1990s in response to an incident between Kanshiram and some members of the media. Referring to Cooper's search, publicised through an editorial by B.N. Uniyal called “In Search of a Dalit Journalist,” Balasubramaniam asked, “Why did English and Hindi media level such caustic criticisms against Kanshiram?” He went on to state that there are claims that this situation has changed since 2010, given that social media has enabled access to everyone. However, he argued that we are now at a time where there is a dire need to reevaluate such claims. Given this historical background, Balasubramaniam raised an important question: “is the representation that we have gained till now, through social media, really the path to liberation?”
Dalit writer and researcher Balasubramaniam stands behind a headless Buddha statue, symbolising the erasure of Dalit intellectual contributions in mainstream narratives. (Image courtesy of Balasubramaniam.)
While explaining the functioning of caste in digital spaces, Balasubramaniam spoke about echo chambers and the propensity of the algorithm(s) to encourage such ideologically insular spaces. He stated that because of these factors, we cannot assume that general society has gained an understanding of caste based on what we see on social media. The reason for this distrust is evidence from the past three decades; there has been more content in favour of the caste system than against. Recent examples of this include the adulation received on social media by Yuvaraj, an honour killing convict who was recently released for a day on parole, and by Fahadh Faasil’s character from the Tamil movie Maamannan.
While social media has been of assistance to the new generation that is politically aware, and it brings attention to atrocities that are otherwise neglected, moderator Deivendra Kumar pointed out that “Dalit women do not often have the chance to independently engage with technology and social media. More often than not, it is under the observation of a father, brother or husband.”
Tamil Praba felicitates writer Balasubramaniam at "Verchol" event. (Image courtesy of Radha Partiban.)
Moreover, Balasubramaniam discussed the extent to which every aspect of our lives has been digitised and recorded in one way or another and the usage of AI in recruitment. In the recent past it has become clear that AI more often than not carries the biases of those who play a part in its training, and AI screening as a part of recruitment carries with it the risk of discrimination entering the process even before interviews are conducted. Thus, the material that AI is fed as part of its training contains the biases of a ruling elite that has for centuries functioned with casteist assumptions.
Where words meet the world: Writer Balasubramaniam in a field. (Image courtesy of Balasubramaniam.)
Ending the session with a discussion on the symbolic violence faced by Dalits, Balasubramaniam concluded, “While on the one hand it is true that we are constantly under surveillance, there is also a great possibility that we will be marginalised and opportunities will be denied to us when we use keywords such as ‘caste,’ ‘revolution,’ ‘Dalits,’ etc. More than ordinary and routine violence, it is such symbolic violence that plays a major role in the marginalisation of Dalits in mainstream media. It is the same internet that provides space to all that also serves as the fountainhead for such issues. This is not a warning for the future; in America, we already see such violence enacted upon Black Americans, and there is a lot of evidence right before our eyes. A wholly online revolution will not serve our purpose. We have the responsibility to carefully participate in all the spaces available.”
Journalist Pon Vasanth, social activist Murugappan, and session moderator Vasugi Bhaskar receiving a memento from documentary filmmaker Madhan for their participation in the "Verchol" event. (Image courtesy of Radha Parthiban.)
The second session, titled “Social and State Violence: How the Media Responds,” was moderated by Vasugi Bhaskar, the editor of Neelam magazine. Bhaskar began by posing a question: how has the mainstream media and our courts approached the violence that is enacted upon Dalit and Adivasi people?
Archival image of the social activist R. Murugappan. (Image courtesy of R. Murugappan.)
R. Murugappan, a social activist who has engaged with issues relating to Dalit, Irular, and other Adivasi communities, responded by stating that “It is of utmost importance that news of atrocities committed against Dalits and tribals be published. In most cases, we see that more than protests and petitions, it is the media that can apply pressure on the government.” He bolstered his argument by providing two examples.
Thittukattoor—'The Path' which was denied to Dalits. (Image courtesy of R. Murugappan.)
Firstly, in the Thittukattoor caste violence incident of 2010, twenty-five Dalit families were given land to build houses, but the dominant caste (Vanniyar) members who lived around the land refused to let the Dalit families pass and blocked their paths with coconut tree saplings. When this incident was published in The Hindu, it caught the attention of M.K. Stalin, who was Deputy Chief Minister at the time. Action was taken immediately to conduct talks with the dominant caste individuals and to make sure that the land and the path leading to it were available to the Dalit families. While this one incident gained the attention that it needed and was resolved as a result, the truth is that there are many other such incidents which never come to light.
House of Dalit community members in Marakkanam, completely burned and reduced to ashes during the riot. (Image courtesy of R. Murugappan.)
The second example was the Marakkanam incident of 2013, where PMK (Pattali Makkal Katchi, a Vanniyar-run political party) cadres who were on the way to a youth conference at Mamallapuram viciously attacked Dalit individuals at Marakkanam. As part of this, Kattayan Theru, a Dalit settlement, was burnt to ashes. A government bus was also set on fire. This event was broadcast live by news channels. Subsequently, seven cases were filed relating to the events that had transpired (two of which were against Dalits). In 2016, as part of a case that was filed by Vanniyars in retaliation to those filed by Dalits, six Dalits were punished by the judiciary system. None of the news channels that broadcast the riots carried any news about the outcome of this case.
‘Kattayan Theru’—Dalit settlement in Marakkanam, completely burned down during the riot. (Image courtesy of R. Murugappan.)
This practice of filing cases against Dalits whenever they use the Prevention of Atrocities Act is prevalent across India and seems to have gained momentum in more recent times. The Scheduled Castes and the Scheduled Tribes (Prevention of Atrocities) Act, 1989, often abbreviated as the PoA Act, was enacted in India to prevent atrocities and hate crimes against Dalits (Scheduled Castes) and Adivasis (Scheduled Tribes) and to ensure justice through special provisions. The fact that the police and district administration themselves encourage such practices is the most worrying aspect of this whole issue, said Murugappan. “The Marakkanam caste violence incident stands as a stark reminder of the fact that Dalits thus far have received judgements but are yet to receive justice through our judicial system.”
Pon Vasanth, a journalist who spoke after Murugappan, said “We need to acknowledge the fact that there is a huge disconnect between mainstream media and Dalit lives, but we must also take stock of the practical difficulties in the situation. Moreover, we must also be aware of which communities are represented in newsrooms. While editorial decisions must not pertain to an individual’s whims, decisions regarding which kind of news must be highlighted are taken right from the level of individual journalists.”
In response, Murugappan said, “It is important to note that these organisations lack basic understanding of our society and the Dalit perspective. Currently, there is a strong need for journalists to be trained in writing about Dalit issues sensitively. This is because to this day, in Tamil media, certain phrases are used to identify and separate Dalits from others. For instance, ‘agriculturalist’ refers to someone who is not a Dalit, whereas ‘agriculturalist coolie’ refers to a Dalit. The same goes in the case of ‘labourer’ and ‘daily wage labourer.’ How will the mainstream media—which functions along such communal lines—expose the violence that is enacted on Dalits and tribals by the State and society? How will it side with the people and uphold journalistic integrity and press freedom?”
Thittukattoor Dalit women. (Image courtesy of R. Murugappan.)
1. அழைப்பதற்காக செல்கின்ற போலீசார் பார்த்த இடத்திலேயே கைகளை பின்புறமாக வைத்து கட்டிவிடுவது.
2. காவல் நிலையத்தில் உடைகளை கழட்டிவிட்டு நிர்வாணமாக்குவது.
3. கால்களிலும், கைகளிலும் சங்கிலி போட்டு கட்டி வைப்பது.
4. போதிய உணவு அளிக்காமல் இருப்பது.
5. சோதனை என்ற பெயரில் வீட்டினை அலங்கோலப்படுத்துவதை கேட்கும் பெண்களை எட்டி உதைப்பது. ஷூ காலால் மிதிப்பது.
6. லத்தியால் கடுமையாக முதுகு, இடுப்பிற்கு கீழ் பின்புறம், தொடைகளில் அடிப்பது.
7. கையை நீட்டச் சொல்லியும், மேஜை மீது வைக்கச் சொல்லியும் இரும்பு பூன் போட்டிருந்த லத்தி / தடியால் கடுமையாக அடிப்பது.
8. உட்காரவைத்து காலை நீட்டச் சொல்லி, நீட்டிய கால்மீது இருபக்கமும் இரு போலீசார் ஏறி நின்றுகொண்டு கால்பாதத்தில் லத்தியால் அடிப்பது.
9. பெண் போலீசார் ஆண்களின் முடியை பிடித்து இழுத்து கழுத்து, முதுகு, கன்னத்தில் அடிப்பது.
10. ஆண் போலீசார் பெண்களின் ஜாக்கெட்டிற்குள் கையை விட்டு என்னடி வச்சிருக்கீங்க என்று கூறியபடி பாலியல் சித்திரவதை செய்வது.
11. பெண்களை புடவையை அவிழ்த்து விட்டு பாவாடை ஜாக்கெடுடன் நிற்க வைப்பது.
12. பாவாடை ஜாக்கெட் உடன் இடுப்பிற்கு கீழ் பின்புறம் அடிப்பது.
13.கைகளைக் கட்டி, மேலே தூக்கிக் கட்டி தொங்கவிடப்பட்டு அடிப்பது.
14.வேனிலேயே அடைத்து வைத்து பகல் முழுவதும் சுற்றுவது. இரவு நேரங்களில் தனி இடங்களில் இறக்கி வைத்து கடும் சித்திரவதை செய்வது. .
15.கீழே தரையில் உட்கார வைத்து, இரு கால்களையும் நீட்டச் சொல்லி, கால் தொடை மீது ஏறி நின்று, கால் பாதத்தில் அடிப்பது கையை கட்டிவிட்டு, குண்டு ஊசியால் விரல்களில் குத்துவது.
16.உடல் உறுப்புகளில் முழுவதும் குண்டூயால் குத்துவது.
17.கை விரல்களை வளைத்து இழுத்து கட்டுவது.
18.இரண்டு கால்களையும் நீட்டச் சொல்லி தொடைமீது உலக்கை போன்று பெரிய தடியை வைத்து இருபுறமும் காவலர்கள் ஏறி நின்று கால் பாதம் வரை உருட்டிக்கொண்டே வருவது. மீண்டும் தொடை உருட்டிக்கொண்டே போவது.
21.முதுகு, இடுப்பிற்கு கீழ் பின்புறம், தொடை, கால் சதைகள் போன்ற இடங்களில் அடித்து ரத்தக்காயங்கள் உருவாக்குவது.
22.அவ்வாறு லத்தியால் அடிப்பதில் உதடுகள் மற்றும் உடல் சதை கிழிந்துபோவது.
23.கை, கால் விரல் நகங்களை கொரடு வைத்து நசுக்குவது, இழுப்பது அல்லது பிடுங்கப்படுவது.
24.பச்சைமிளகாயை அரைத்து அந்த சாறை எடுத்து கண்ணில் விடுவது. மிளகாயத் தூளை கண் / வாயில் வைத்து தேய்ப்பது.
25.இடது கால், வலது கையை கயிற்றில் மாட்டி இறுக்கமாக இழுத்து மேலே கட்டிபோட்டு, ஒரு காலில் மட்டும் அதுவும் பெருக்கல் குறி போன்ற வடிவத்தில் பல மணி நேரமாக நிற்க வைப்பது.
26.குனிய வைத்து பின்புறம் அடிப்பது.
27.நாற்காலியோடு சேர்த்து கட்டிவிட்டு, கைகளின் இரு கட்டைவிரலிலும் உறுதியான, மெலிசான கயிறு அல்லது மொத்தமான நூலினை மாட்டி இருபக்கமும் சன்னல் கம்பிகளில் இறுக்கமாக கட்டிவிட்டு நாற்காலியை அப்படியே பின்புறம் இழுத்து, கை விரல் துண்டித்திவிடும் அளவிற்கு இழுத்தபடி, நாற்காலியை அப்படியே வைத்து பலமணி நேரம் அப்படியே வைத்திருப்பது.
28.உடல் முழுவதும் ஊசியால் குத்துவது. லத்தியால் அடிப்பது. செருப்புக் காலால் மிதிப்பது.
29.ஆண்களின் பிறப்புறுப்பில் கயிற்றில் கட்டப்பட்ட செங்கற்களை தொங்கவிடுவது.
30.பிறப்புறுப்பில் ஊசியில் குத்துவது.
31.ஆண் உறுப்பினை, இன்னொரு ஆணின் வாயில் வைத்து இருவரையும் மாற்றி மாற்றி சப்பச் செய்வது.
32.சில நாட்களுக்கு இரவு பகல் என ஒரு நிமிடம் கூட தூங்க விடாமல் நிற்க வைத்து சித்திரவதை செய்து, மனப் பிறழ்ச்சிக்கு ஆளாக்கி, சுய நினைவு / உணர்வு இல்லாத நிலையில் ஒப்புதல் வாக்கு மூலத்தில் கையெழுத்துப் பெறுவது.
33.திருட்டு வழக்கினை ஒப்புக்கொள்ளச் செய்வது அல்லது வழக்கிலிருந்து விடுவிக்க நகை கேட்பது. மறுத்தால் காவல் நிலையத்திற்கு வரும் குடும்ப உறுப்பினர்களை இழிவு படுத்துவது, அடிப்பது, பொய் வழக்குப் போடுவோம் என மிரட்டுவது.
34.கிணற்றில் தண்ணீர் எடுப்பது போன்று, கயிற்றில் கட்டிவிட்டு ஏற்றி, ஏற்றி இறக்குவது.
35. உணவு அளிக்காமல், தண்ணீர் கொடுக்காமல் பட்டினி போட்டு சித்திரவதை செய்வது.
36. கைகளை கட்டிவிட்டு பெண்களின் பிறப்புறுப்பில் மிளகாய்த் தூள் திணித்து அப்படியே உட்கார வைப்பது.
37. பெண்களின் பிறப்புறுப்பில் லத்தியை நுழைத்து குத்துவது.
38. பிறப்புறப்பில் நகை மறைத்து வைத்துள்ளீர்களா என கைகளாலும், லத்தியாலும் நுழைத்துப் பார்ப்பது.
39. குடும்பத்து பெண்கள் மீது விபச்சார வழக்குப் போடுவோம் என மிரட்டுவது.
40. தலைகீழாகக் கட்டிப்போட்டு, கீழே முகத்திற்கு நேராக காய்ந்த மிளகாய்களை தீ வைத்து எரிப்பது.
